ur. 1936
zm. 2007

Urodził się w rodzinie nauczycielskiej. Studiował ekonomię i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1957 roku był współzałożycielem i członkiem pierwszej ekipy aktorskiej kabaretu Stodoła (działającego przy Politechnice Warszawskiej), gdzie debiuował także jako reżyser. Współpracował również z STS-em (od 1962), współtworzył efemeryczny kabaret "Jamnik - pies cynicki" na Uniwersytecie Warszawskim. Występował w kabaretach "Pod Egidą" i w telewizyjnych programach Olgi Lipińskiej (Gallux Show, Właśnie leci kabarecik, Kabaret Olgi Lipińskiej).

Wielką popularnością cieszył się w latach 70. XX wieku cykl "wykładów" radiowych z "mniemanologii stosowanej" pt. "O wyższości Świąt Wielkiej Nocy nad Świętami Bożego Narodzenia", a także telewizyjny cykl etiud "Zezem" w reżyserii Janusza Zaorskiego. W swoich felietonach-gawędach Stanisławski obnażał wady narodowe, bezlitośnie wyśmiewał brak kultury, poczucia humoru, alkoholizm i powszechną korupcję.
Po wprowadzeniu stanu wojennego i delegalizacji "Solidarności" nie mógł znaleźć sobie w kraju miejsca. Wyjechał do Chicago, największego skupiska Polonii w USA, gdzie występował na estradzie, w polonijnym radiu i telewizji, wraz z Piotrem K. Domaradzkim i kilkoma innymi osobami wydawał tygodnik "7 dni", prowadził kawiarnię "U Profesora". W tamtym okresie nawiązał współpracę z "Dziennikiem Związkowym", gdzie co tydzień zamieszczał swe felietony, a po powrocie do kraju kontynuował je w cyklu "Z Powiśla do Jackowa", a następnie "Z Mokotowa do Jackowa". Ta współpraca trwała do śmierci. W 2007 roku jego felietony zamieszczał również Najwyższy Czas!.

Eksternistyczny egzamin aktorski zdał za trzecim podejściem, w 1967. Przed kamerą pierwszy raz stanął w maju 1959, zaproszony przez Andrzeja Munka do zagrania roli zastępowego drużyny skautów w "Zezowatym szczęściu". Zagrał około dwudziestu (głównie epizodycznych) ról w polskich filmach i serialach telewizyjnych (m.in. w "Czterdziestolatku" Jerzego Gruzy).
Był autorem tekstów takich szlagierów jak:
Orkiestry dęte (muz.Urszula Rzeczkowska, z repertuaru Haliny Kunickiej)
Cała sala śpiewa z nami (muz.Urszula Rzeczkowska, z repertuaru Jerzego Połomskiego)
Na deptaku w Ciechocinku (muz.Urszula Rzeczkowska, z repertuaru Danuty Rinn)
Kochaj mnie tak jak ja ciebie (muz.Urszula Rzeczkowska, z repertuaru Ewy Śnieżanki)
Czterdzieści lat minęło (muz. Jerzy Matuszkiewicz z repertuaru Andrzeja Rosiewicza)